 |
11 jaar ......
Ik leg mijn hoofd ten ruste,
De
nachten worden langer,
de dagen extra kort,
Maar Je bent altijd bij ons,
al woon je nog in Dordt.
Het wordt weer langzaam winter,
en sneeuw valt uit de lucht,
Een vlok valt naar beneden,
het is alsof hij vlucht.
Het vlokje dwarrelt verder,
en vormt een wit tapijt,
En weer moet ik aan je denken,
m'n lieve kleine meid.
We hebben nooit gelachen,
gespeeld of iets gemaakt,
En toch is iets diep van binnen,
waarmee
jij mij steeds raakt .
We zijn aan elkaar verbonden
in lichaam en in geest,
Ik zou het heel graag willen,
dat ik ja pappa was geweest .
En toch ben jij m'n dochter,
zo voelt het nu eenmaal
Zo eindig ik nu lief meisje,
m'n korte maar gemeend verhaal.
|
|
