|
Lieve Fineke, Edwin en Denise,
Sinterklaas is jullie voorbij
gegaan.
Zoals elk
jaar.
Dacht hij,
ik blijf bij dit verdriet
vandaan.
Geen
kinderspeelgoed, knuffels of
muziek.
Nee, hier
ga ik voorbij
Want dit
gezin is daar niet klaar voor,
zo uniek.
Maar na al
die jaren,
Word het
verdriet niet kleiner en niet
groter dan het al was.
Wonden
worden wel blaren.
En Sint
dacht dat het dit jaar weer eens
tijd was.
Om ze dit
jaar niet te vergeten.
Daarom
heeft hij dit gedichtje
geschreven.
Cadeautjes
kan hij nu niet brengen.
Liefde
wel, een hele grote berg.
Door
alleen maar even aan jullie te
denken.
Patrica is
niet vergeten en staat nog
steeds in het grote boek.
Alleen met
een zwart randje er om heen en
twee datums in de hoek.
Elk jaar
kijkt hij even bij die bladzij
En
schrijft er dan een paar regels
bij.
Een klein
gedichtje of een verhaaltje.
Hoe ze het
daar zou hebben bij haar hemelse
paatje
Nee Fineke,
Het leven
is wel erg zwaar voor jou.
Maar weet
de Sint blijft jou ook trouw.
En
Balancia die meisjes Piet.
Die ziet
ook al dit verdriet.
Ze zegt
altijd, vallen en weer opstaan
Blauwe
plekken en weer verder gaan.
Bij jullie
daar in Wezep zijn het geen
blauwe plekken.
Het is
veel erger.
Het is een
wond heel diep van binnen.
Die
niemand ziet, alleen die jullie
heel erg goed kent.
Als je
naar boven kijkt en je ziet daar
de maan door de bomen.
En als je
daar stilletjes staat te dromen.
Zie je dan
ook die heldere ster?
Dat is
Patrica dat gelooft Sinterklaas
wel.
Hou jullie
taai taai
Sinterklaas en
Piet Balancia
|
